Tony Gatlif
1948an Aljerian jaioa, Tony Gatlif –bere zineman beti militante eta ahaztuen ahotsa– ijito-herriaren kronista ofizial bihurtu da bere ibilbide zabalean. Aktorea, gidoilaria, musikaria eta zuzendaria, hirurogeiko hamarkadaz geroztik Frantzian bizi da. Bertan, 1975. urtean, La Tête en ruine izeneko bere lehen film luzea zuzendu zuen. Oraindik ez da estreinatu. Beranduago, Aljeriako gerrari buruzko La Terre au ventre (1978), eta Granadan eta Sevillan filmatutako Corre gitano (1981) –ijitoen kulturara egindako lehen hurbilketa– pelikulak egin zituen. Ondoren Les Princes (1983) filmatu zuen. Bertan, Parisko banlieuen ijito-komunitateetara hurbildu zen.
1992an Tony Gatlifek bere pelikula garrantzitsuenetako bat egin zuen, Latcho Drom dokumentala –ijitoen musikari egindako benetako omenaldia–. Lan honekin Cannesko Zinemaldian hartu zuen parte. Beranduago Gadjo dilo (1997) zuzendu zuen. Lan honekin izugarrizko arrakasta lortu zuen kritikaren eta publikoaren artean. Vengo (2000) lanarekin Antonio Canales-ek debuta egiten du zineman. Exils (2004) Andaluzian eta Magreben barrena egindako musika-bidaia da. Lan honekin Zuzendari Onenaren Saria eskuratu zuen Cannesen. Liberté (2010) lanean Bigarren Mundu Gerran ijito-herriaren genozidioa kontatzen du. Indignados (2012) lanean Stéphane Hessel-en Indignez-vous! manifestua egokitu zuen eta 2014an Geronimo zuzendu zuen.
Sari eta aipamen ugari jaso dituen pasioz eta konpromisoz betetako ibilbide luze baten lagin txiki bat baino ez da hau.
2015 |
| Lourdes Portillo |
2014 |
| Robert Guédiguian |
2013 |
| Patricio Guzmán |
2012 |
| Iciar Bollain |
2011 |
Kim Longinotto
|
2010 |
| Goran Paskaljević |
2009 |
José Luis Borau
|
2008 |
| Elías Querejeta |
2007 |
Pilar Bardem
|
