Gentrifikazioa: klase-kolonizazio bat

Joan den abendutik, "gentrifikazioa" terminoa RAEren Hiztegian agertzen da deprimitutako edo hondatutako hiriguneen birgaitze prozesu horiei izena jartzeko. Prozesu horien ondorioz jatorrizko populazioa pixkanaka lekualdatzen du erosteko ahalmen handiagoa duen beste batek.

Ingelesezko terminoa 1964an sortu zuen Ruth Glass soziologo ingelesak, klase ertain eta altuko gazteak (gentry) Londresko auzo pobreetan etxebizitza merkeak birgaitzen hasi eta bertako jatorrizko biztanleak lekualdatu eta auzoaren nortasuna errotik nola aldatzen ari ziren deskribatzeko.

Prozesu hori gaur egun hainbat hiritan errepikatzen da. Kasu batzuetan, administrazio publikoek berroneratze fasean esku hartzen dute: eraikinak, kaleak, parkeak eta saltokiak edertzen dituzte, eta horrek herritar aberatsagoak erakartzen ditu. Beste batzuetan, hiriaren ondare historikoa osatzen duten eraikinak birgaitzeko lanak bere gain hartzen dituzten inbertsio pribatuak erakartzea da helburua.

Hiri askotan zuzenean ekiten zaio auzune osoak beste leku batzuetara eramateari, egoera txarrean dauden etxebizitzak eraisteko aitzakiarekin; etxebizitza horiek apartamentu turistiko edo etxebizitza bihurtzen dira gero, errentarik handienak dituztenek bakarrik eskura ditzaketenak. Jarduketa horiek auzoetako elkartasun-sareak hausten dituzte, gizarte-ehuna suntsitzen dute, eta beldurra eta ziurgabetasuna sortzen dituzte auzotarren artean, beren kidekoen babesa eta pertenentzia sentimendua galduta.

Euskadin hainbat auzo-elkartek salatu dute gero eta presio gentrifikatzaile handiagoa dagoela Bilboko San Frantzisko edo Zazpi Kale auzoetan, eta Gasteizko eta Donostiako alde zaharretan.

Filma:Les Insulaires