Melilla: lotsaren beste horma bat

Harresiz eta mugez betetako mundu batean bizi gara, eta herrialde aberatsenak gero eta gehiago gotortzen ari dira beren herrialdea uztera eta nazioarteko babesa bilatzera behartutako migratzaileei eta errefuxiatuei sarrera eragozteko.

Europa eta bere Schengen Eremua deitutakoa adibidez, 2014an, 315 kilometroko muga hesituekin blindatu ziren kanpoaldetik. 2015ean, “errefuxiatuen krisia” deitutakoak hesi horiek luzatzeko estrategia politiko bateratu bat ekarri zuen berekin. Gaur egun, 2.000 kilometro baino gehiago dituzte guztira. Hortik dator “Europa gotorlekua” esaera.

Espainiako estatuan, Ceuta eta Melillako hesiak laurogeita hamarreko hamarkadan eraiki ziren, itxitura soil baten moduan. Gaur egun, Melillako 11,5 kilometroko mugako perimetroa sentsore edo hortzez hornitutako bost hesiz eta hiru metroko hobi batez inguratuta dago. Salto egitea lortu eta atxilotuak izaten direnak itzularazi egiten dituzte legezko prozedura baten bermerik gabe. Giza Eskubideen Europako Auzitegiak, 2020ko otsaileko epai polemiko batean, eta Konstituzio Auzitegiak, urte bereko azaroko epai batean, “beroan egindako itzultzeak” gisa ezagutzen den praktika hori babestu zuten.

Horrela, saltoek arrakasta izan dezaten, taldeka egin ohi dira. Zoritxarrez, zenbaitetan tragikoa izaten da emaitza, 2022ko ekainaren 24an gertatu zen bezala. Amnistia Internazionalek emandako datuen arabera, 100 pertsona baino gehiago hil ziren egun hartan, Melillako Txinatar auzoan dagoen mugako postua zeharkatzeko ahaleginean: zigorgabetasunez eta iluntasunez inguratuta jarraitzen duten gertaerak. Hala, hesi horri eta Europako beste batzuei “lotsaren hormak” izen berria jarri zitzaien, Berlingo “lotsaren horma” (1961-1989) deitutakoaren oroitzapen tamalgarri gisa.

Filma:El salto